Swami Jhyothirmayah, ook wel bekend als de Swami van de blessings was afgelopen december in Amsterdam. Zijn liefdevolle verschijning, de twinkeling van vreugde in zijn ogen, ik ben er dol op. Na het Happiness Programma dat ik bij hem volgde in ons Geert Grootehuis zijn we een avond met Swami en de Amsterdamse teachers op stap gegaan naar het Light Festival in de stad. Toen ik op de terugweg uit de metro stapte en hem groette keek hij me met zo’n volle blik aan… zó aanwezig in het moment… zo veel blijdschap en liefde. Die blik zal ik nooit meer vergeten. Hij belichaamt echt wat hij ons leert: life is Joy. Met die woorden startte hij vorige week ook de stiltecursus in Bad Antogast. Dat is iets wat Sri Sri natuurlijk ook al jaren zegt, maar soms komt het pas (als je hardleers bent zoals ik☺) na jaren echt binnen en via een iets andere weg.

Zoals ook bij de Art Excel cursus aan mijn kinderen werd geleerd 10 jaar geleden: “Winnen of verliezen, het leven is een feestje”! Ik word me er steeds meer van bewust: dat feestje maak je wel zelf! Het is aan ons of we ons hiervoor open stellen. En het neemt niet weg dat er uiteraard ook pijn en verdriet en andere emoties zijn in het leven. Die horen er allemaal bij. Alleen al de pranayama’s tijdens de stiltecursus waren een feestje; Swamiji doet die erg langzaam en dat was voor mij letterlijk een verademing. Sinds ik terug ben heb ik het gevoel alsof mijn longcapaciteit weer verdubbeld is en en voel ik me heerlijk opgeladen.

Bekrachtigen

Swamiji wil ons echt graag sterk maken. Zo wilde hij ons het kennispunt “accept people and situations as they are” aan den lijve laten ervaren. Het was wel even schrikken toen hij op zondagochtend tijdens het Happiness Programma in Amsterdam mij als teacher de zondagochtend liet beginnen met dit kennispunt en me opeens doorgaf dat hij die ochtend ook niet meer zou komen. Toen we een half uur later een filmpje hadden bekeken met de groep kwam hij toch gelukkig weer binnen. Ik heb er achteraf erg om gelachen! Bij de wandeling in Amsterdam die avond was hij erg aan het grinniken toen ik hierover begon en hij vroeg of ik het de groep al had verteld dat hij niet zou komen. Het was gewoon een test hoe ze zouden reageren en of ze het zouden hebben kunnen accepteren. Bij de stilte cursus zei hij na een meditatiesessie ook opeens dat er geen lunch zou zijn. Maar dat viel allemaal mee. Zo’n oefening maakt ons wel bewust van hoe gehecht we aan situaties zijn. En of we flexibel mee kunnen bewegen met plotselinge veranderingen. En het leven zit natuurlijk vol met plotselinge veranderingen.

Liefde Zijn

Ik vond het mooi om te zien hoe hij liefdevol verstilt wanneer hij mensen gaat blessen. Ik ben bij de stilte cursus ook in de rij gaan staan en voelde veel liefde naar binnen komen toen hij zijn hand op mijn hoofd legde. Maar eigenlijk vond ik de aanblik hoe hij daar stond nog indrukwekkender. Zo zonder enig bijgevoel, puur alleen Liefde doorgeven, Liefde zijn.

Swami vertelde ons mooie verhalen over zijn begintijd bij Art of Living; hoe hij wel 5 jaar lang de wc’s in de ashram in Bangalore heeft staan schoonmaken bijvoorbeeld. Toen de ramp met de tsunami in Kerala gebeurde werd hij met een stel anderen daarheen gestuurd door Sri Sri Ravi Shankar om mensen te gaan blessen. Zonder verder enige voorbereiding. Volgens Guruji zou de blessing de mensen al van hun trauma helen. Dat geloof ik graag

Rondreizen met 7 kilo

Later maakte Sri Sri hem een Swami, en stuurde hem op reis. Maar hij had maandenlang geen naam wat wel onhandig was tijdens zijn reizen; hij kon zo lastig worden aangekondigd als een autoriteit. Tot Bhanudidi (Guruji ’s zuster) hem zei dat zijn naam ‘Jhyothirmayah’ was. Hij geloofde dat echter pas toen Sri Sri hem diezelfde naam later ook gaf.
Nu reist hij al weer jaren in Europa rond, met slechts een kleine rugzak van 7 kilo. Dat is zijn hele hebben en houden. Hij vertelde dat de rugzak een keer werd gestolen en dat hij toen in feite niets meer had. Hij moest de ochtend erna in een gevangenis een lezing geven en zat met zijn flipflops aan, zijn schoenen waren immers ook gestolen. Het was koud in de gevangenis en hij zat op een metalen stoel te bibberen. Een van de gevangenen kreeg medelijden en bood hem zijn laarzen aan. Maar die zou hij niet mee naar buiten hebben kunnen nemen. Een andere hele grote man vol tatoeages op zijn armen kwam toen voor hem staan en keek hem ietwat intimiderend aan, zonder iets te zeggen. Swamiji keek terug en toen opende de man opeens zijn armen en gaf de Swami een hug. Eén voor een kwamen ook de andere gevangenen om hem heen en gaven hem een hug. ‘We hebben niets te geven Swami’, zeiden ze, ‘behalve liefde’.

Net Jezus

Dat doet me denken aan een tijd geleden dat we een lezing voor Swami georganiseerd hadden in centrum de Roos in Amsterdam. Voordat de lezing begon bracht ik hem naar een aparte ruimte waar hij nog even kon mediteren. Voor de deur van die ruimte zat een vrouw, die mij vroeg toen hij langs was gelopen: ‘wie is dat, dat lijkt wel Jezus!’ Ik vertelde haar over hem en de lezing, en ze is komen luisteren. Die avond was er een heel bijzonder moment. Reshma Kandhai -mijn gewaardeerde collega teacher uit Amsterdam- en ik voelden het tegelijk: hij deed zijn ogen dicht voor een begeleide meditatie en we voelden allebei een enorme stroom van liefde. Net Jezus ☺ Maar zoals Sri Sri altijd zo mooi zegt: Liefde is geen emotie, het is dat waar je uit bestaat. Wij zijn allemaal diezelfde Liefde. En we zijn vreugde. Ik wens jullie allemaal een heel liefdevol en vreugdevol 2019 toe!

Marga van Klinken, teacher HP in Amsterdam