Wat een mooie ervaring is mijn allereerste Sudarshan Kriya in de vijfde cursus van Pia Struycken, de eerste Art of Livingteacher in Nederland. Ik word geraakt door het intense oogcontact met haar en de medecursisten. Tijdens de kriya heb ik het gevoel alsof ik in mijn eigen ziel duik. Wat een bijzonder proces, hier wil ik meer van weten! Wie is de lachende man op de foto die ze Ravi Shankar of Panditji noemt? Mijn gereformeerde jeugd maakt dat ik een Guru ook wat eng vind maar ik ben ook nieuwsgierig.
Enkele maanden later ga ik het ervaren. Ik reis januari 1993 met vriendin Marlies naar India voor een 9 weekse rondreis, waarvan ik er 5 in de ashram doorbreng. Ik zit tegenover Ravi Shankar, tegenwoordig Sri Sri of Guruji genoemd, in de kleine kutir, zijn huisje op de ashram. Hij vraagt me iets en sluit dan zijn ogen en ik voel me tot in het diepst van mijn wezen gescand…gekend ook zoals nooit tevoren. Op de bodem van dit scannen blijft een diepe stilte en eenheid over.
Pas later besef ik dat ik me hier eigenlijk al overgeef, al kan ik dit eerst niet verwoorden. Op een mooie avond zitten we met een stuk of 8 mensen voor zijn kutir en ik kijk naar de maan, die in India als een sikkeltje ligt in plaats van staat zoals bij ons. Guruji zegt er iets over. Nu in 2017 besef ik hoe bevoorrecht ik was om met een paar mensen bij hem te zijn…. Hij voorspelt dan al dat het niet lang zal duren totdat er duizenden rondlopen!
Ik volg mijn eerste stiltecursus met zo’n 150 mensen in de ashram. Het stilzitten valt nog niet mee, maar ik wen er aan. We worden gewekt door prachtige dwarsfluitmuziek van Philip Glaser, mijn latere Sahaj Samadhi teacher. De weken eromheen zijn er maar zo’n 50 mensen op de ashram waaronder een stuk of 20 Pandit boys met wie we samen eten. Er komen wel dagelijks zo’n 350 kinderen uit de omliggende dorpen naar de school.
‘s Avonds gaan we vaak met Sri Sri in een busje naar Bangalore, waar hij ergens spreekt. Zijn zuster Bhanu reist ook vaak mee. We zingen en ik voel me in een tijdloos universum. Ook Shivaratri in februari met veel puja’s maakt veel indruk op me.
Overdag help ik met de nog vrij kale en dorre tuinen van de ashram te begieten. Ik loop naar het meer waar bewoners de was doen en een jongen een papaya voor me uit de boom haalt en me aanbiedt op een papayablad., maak foto’s van hen en laat deze afdrukken in de stad. Ik geef hen ook een serie foto’s van henzelf… hun eerste foto’s in hun leven, blijkt!
Het leven in de ashram voelt vredig, gestaag groeiend en opbouwend. Ik ontmoet ook de lieve ouders van Guruji, Amma en Pittaji. Pittaji komt me erna ook nog opzoeken in Amsterdam.
Oktober 2017 en nu, na vijfentwintig jaar?
Een volle maan meditatie avond bij ons thuis op onze woonark, een follow up met lange Sudarshan Kriya, een Happiness Programma begeleiden in Groningen… De dag beginnen met padmasadhana. Mijn leven is doorvlochten met Art of Living, naast werk, gezin, bed en breakfast aan huis en mijn readingpraktijk. Ik ben zo dankbaar voor deze niet meer weg te denken rijkdom in mijn leven. De aanwezigheid van Guruji, Zijn liefde en wijsheid inspireren me de hele dag door.
En de ashram in Bangalore is inmiddels uitgegroeid tot een prachtig oord met tempel en al, waar ik hopelijk na 25 jaar naar terug mag keren en vol verwondering rondloop….
Dit blog werd geschreven door Marga van Klinken
