Dit blog werd geschreven door Suzanne Wohrmann.
Eind 2013 vertrok ik voor drie weken naar India, vastbesloten om opgeleid te worden tot Teacher voor de Stichting Art of Living. Ik wilde de bedrijfscursus Tlex op de markt gaan zetten in Nederland en het Happinessprogramma als vrijwilligster kunnen geven. Toen ik vol enthousiasme half januari 2014 terugkwam, met mijn Teachersdiploma op zak, werd ik in de maanden daarna ziek. En dat was het begin van een reis van drie jaar. Nu hou ik van verre reizen, maar deze reis had ik niet zelf geboekt? Of toch wel……?
Het bleek een auto-immuunziekte en ik kwam zelfs helemaal tot stilstand rond juli/augustus in 2014. Mijn lijf wilde niet meer meewerken, hoeveel ik ook wilde! En ziek zijn, dat stond helemaal niet in mijn woordenboek, hoe kon ik nu ziek worden?
Wat ik me nu besef had het bij mij in die tijd allemaal heel veel met moeten en willen te maken. En met snel, snel, snel. Het was altijd nog even dit, nog even snel dat en zo verder. Ik deed wel heel veel leuke dingen, maar nam eigenlijk niet echt de tijd om naast het inspannen ook diep te ontspannen, zowel fysiek als mentaal. Tijdens mijn ademoefeningen of meditaties was ik continu bezig met wat ik daarna nog moest doen. Steeds meer kwam het besef dat ik ‘me eraan over moest geven’, zoals ze dat in de volksmond dan zo mooi zeggen. Maar hoe doe je dat dan? Is dat een soort van actieve daad die je kan doen en dan is het over? Zo van, kusje erop en we gaan weer?
Stap voor stap verder, angst, weerstand, boosheid, wanhoop, verdriet kwamen voorbij. En ook talenten zoals geduld, dankbaarheid en nederigheid plopten op. En twee zinnen die me steeds hielpen als ik het even niet meer zag zitten: “Have faith that everything you need will be provided and drop all the questions of the mind”. Wat overigens niet betekent dat het altijd leuke dingen zijn die ‘geprovied’ worden…..
Door dagelijks de ademoefeningen te doen, lichte yoga te beoefenen, te mediteren en door begeleiding van een Ayurvedisch arts, die me voedingsadviezen gaf en supplementen voorschreef, ben ik langzaam vooruitgegaan en kreeg ik ‘mijn’ energie terug. De arts in het ziekenhuis snapte er niets van: “je gaat vooruit, maar aan de medicatie kan het niet liggen, want die geef ik je niet”.
Kortom: De afgelopen drie jaar heb ik alle mooie levenswijsheid die ik in India en daarvoor op had gedaan, de wijze sutra’s, op mezelf mogen toepassen. En heb aan den lijve ondervonden wat de kracht van de adem en mediteren is.
NU, na drie jaar, ben ik er klaar voor om door te starten met mijn eigen bedrijf, als Meditatietrainer en Marmatherapeute. Iets dat ik voordat ik ziek werd, nooit had kunnen bedenken. WAT EEN REIS!
